Terugkomfactor: zeker/
Het begon met een mand vol knuffels. Ik fietste over de Zwolseweg, snel, gehaast, met mijn hoofd bij die vergadering van straks. Toch zag ik ze. Of beter gezegd: zij zagen mij. Ik weet het zeker. Die mand vol oude knuffels leefde. Vanuit de etalage van Terres des Hommes keken tien paar ogen mij echt aan. Alsof ze me volgden en succes wilden wensen. Sindsdien is het een wekelijks uitje: even de nieuwe etalage bekijken bij deze kringloopwinkel voor het goede doel.
Een blik door de ruit van Terres des Hommes is een feest, behalve dan op woensdag. Dan staat er steevast een hond te blaffen. Andere dagen geniet ik van zorgvuldig bij elkaar gezochte spullen. Vaak verrassend en overduidelijk met liefde gepositioneerd in de etalage. Altijd rond een actueel thema: carnaval, Deventer op Stelten, de Olympische Spelen, boekenweek, vaderdag, voorjaar, et cetera. Tot mijn schrik las ik over de voorgenomen verhuizing richting binnenstad. Wat blijft er dan over aan leuke winkels aan de Zwolseweg? Terres des Hommes brengt jeu, alleen al langslopen zet aan tot vrolijkheid. Je kunt er trouwens ook spullen komen brengen en ze zoeken nog vrijwilligers.
De etalage trekt. Van buiten naar binnen dus. Vandaag valt mijn oog op een koddig kattenschilderijtje. Heel toepasselijk voor een komend cadeaumoment. Tevergeefs rammel ik aan de deur. Binnen valt de bedrijvigheid van de drie aanwezige dames stil. Ik gebaar en wijs. De deur blijft echter dicht, de dames hervatten hun overleg. De winkel gaat namelijk pas om 11u00 open, maar dan wil ik al in de trein zitten. Smachtend kijk ik naar het schilderijtje en dan weer smekend naar binnen.
Eén van de dames schuifelt naar voren en opent de deur: “We hebben overlegd en hebben besloten. Je mag naar binnen.”
Terres des Hommes laat echt niemand buiten staan..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten