dinsdag 18 december 2012

Afwegingen aan de kassa

Dirk van den Broek aan het Broederenplein
Terugkomfactor: zeker / misschien / nooit meer


"Zijn dit de Kiwi's uit de aanbieding?"

Schuldbewust kijk ik de cassiere aan. Ik weet het niet. Sorry.

"Afdeling vers, kassa 4 alstublieft"

Heb ik ze wellicht verkeerd afgewogen?
De cassiere stuurt de medewerker van de groenten op pad.
Verontschuldigend kijk ik de klanten achter mij in de rij aan. Ik wist het echt niet.
De cassiere wacht geduldig tot 'mr. groente' terug is.
Die geeft een doosje met kiwi's aan de cassiere.

"Kijk mevrouw, dit zijn de kiwi's van de aanbieding. Een heel doosje voor minder dan de vier losse die u nu heeft. Wilt u ze niet omruilen?"





zondag 16 december 2012

Zonder service?

Deventer Outlet
Terugkomfactor: zeker / misschien / nooit meer

Met al die vergeten ‘vergeten service’ is ‘ helemaal geen service’ misschien een alternatief. Zou dat het idee zijn achter de zojuist gelanceerde Deventer Outlet?

De Deventer Outletstore huist in een leegstaand pand op een markante plek. Waar eerst vrolijke etalages de leegstand verhulde, staat de deur nu weer gastvrij open. Ballonnen! Maar dat is vast vanwege de opening. Hier moet de economie weer gaan bruisen met wisselende collecties restpartijen, seizoensacties of gewoon tijdelijk voorraadoverschot van elders actieve winkeliers.

De Deventer Outlet is een Winkel Kakelbont van in elkaar overlopende miniwinkels met een centrale kassa met opvallend hulpvaardig personeel. Koopjes voor weinig, dat straalt de gehele entourage uit. Een schijnbaar bij elkaar geraapt interieur van winkelrekken. Hier en daar versleten tapijt en dan weer een kale betonvloer vol stof, plakband en kartonsnippers; alsof deze restanten van restanten ons moeten toeschreeuwen: “ Wees er snel bij, want het is weg voordat we opgeruimd hebben…”

Ik struin langs ski-jacks, vintagemeubelen en een bak met mini-voetballen van 1,= per stuk: maximaal één per klant. Er is ook een boekenhoek. Daar vergaderen bobo’s over de te verrichten openingshandeling, pal voor het boekenrek van mijn interesse. Tevreden bespreken de bobo’s de toeloop , terwijl ik tevergeefs bij de boeken probeer te komen. Ze hebben het goed gezien, concluderen de bobo’s ondertussen, standvastig pal voor ‘mijn’ boeken. Ik probeer via de andere kant mij voor het boekenrek te murwen. De bobo’s geven geen krimp. “Hier heeft Deventer behoefte aan!” hoor ik de bobo’s zeggen. Wat hebben ze toch een goed oog voor klanten…

Tot er eentje voor hun neus staat...