Goede bedoelingen

De Jumbo in De Boreel
Terugkomfactor: zeker/ misschien / nooit meer


Soms bedoel je het als winkel zo goed....

Neem Jumbo. 'Teveel in de rij, dan kassa erbij' is de bedrijfsregel. Je kan er zelfs gratis boodschappen mee verdienen, al weet niemand precies hoe dat werkt.

Enfin. Het is spitsuur bij de Jumbo. Paniekerig blikken bij de kassa's en al twee keer schalde 'Extra kassa, extra kassa' vergeefs door de winkel.

Ondertussen spelen de klanten hun strategiespelletjes: welke rij gaat het snelst, welke gaat straks wellicht open? Waar moet ik dan staan zodat ik kan voordringen? Of doet u daar niet aan?

Helaas, een extra kassa lijkt niet te lukken. Wat doe je dan als Jumbo? Dan schakel je de noodtroepen in: de servicebalie bij de ingang. Als de mandjes-mensen nu daar gaan afrekenen, neemt de kassadruk wellicht af. Gauw worden de caissières geïnstrueerd via de kassatelefoon. Stuur je mandjes uit je rij. Alle mandjes naar de servicebalie.. Nu, snel...

Ook mijn caissière neemt direct actie. 'Wilt u bij de servicebalie gaan afrekenen, mijnheer." Ze kiest mij, want eerlijk is eerlijk: ik ben immers de eerste mandjesklant in haar nog steeds lange rij. Of beter gezegd: wás de eerste mandjesklant in haar rij. Ik heb geen mandje meer. Mijn boodschappen liggen al op de band, helemaal vooraan. Zelfs het balkje is al weggelegd.

Ik weiger.

Onbegrijpend, verschrikt bijna, kijkt de caissière me aan. Dan geeft ze het wisselgeld aan de klant voor me en begint ze te scannen. In no-time ben ik afgerekend en ingepakt.

Ik bots alleen nog tegen de 'gelukkigen' uit andere rijen die op weg zijn naar de servicebalie, om sneller te worden geholpen..

mag het ietsjes meer zijn?

De Zuivelhoeve aan de Korte Bisschopstraat
Terugkomfactor: zeker/ misschien / nooit meer


Mag het ietsjes meer zijn? De aloude truc van de marktkoopman om zijn omzet te verhogen. Natuurlijk mag het ietsjes meer zijn, als hij daar beleefd om vraagt.

Deze week winkelde ik bij De Zuivelhoeve, de nieuwe noten-olijven-kaas-slijterij van Deventer. Een winkel vol heerlijkheden die concurreert met wel drie marktkramen op de zaterdagmarkt tegelijk.

"Mag ik 100 gr van deze noten?"

Ze zien er zo lekker uit dat ik het stevige prijskaartje voor lief neem. De geitenkaas is in de aanbieding. Ook hier een prijs per 100 gram. "Is dit een stuk van 100 gr?" "Nee, dit is veeeeel meer. Ik denk wel 150 gr." Na weging komt het antwoord: ruim 135 gr. Is dat okay? Ja. Ach, zo'n aanbieding mag best een beetje meer zijn, denk ik. Nog een Frans kaasje en dan afrekenen.

Al die heerlijkheden kosten toch meer dan verwacht.
Thuis bekijk ik de bon. Ik heb 138 gram van die dure noten gekocht.

Ongevraagd ietsjes meer, dan smaken dure nootjes toch anders..