Terugkomfactor:
Voor een akkefietje met de rits van mijn nieuwe winterjas meld ik mij bij de mevrouw van de klantenservice. “Dat gaan wij repareren voor gereduceerd tarief.” oordeelt zij kordaat. Haar toon is streng, doch rechtvaardig. “Ook voor een jas die nog geen week gedragen is?” “Ja, deze komt uit de collectie van vorig jaar en dan gelden deze regels. Het duur ongeveer 3 weken.”, dit keer vooral streng.
Met de kou voor de deur, wil ik me eerst oriënteren op snellere alternatieven.
“Mag ik uw naam, dan kom ik er morgen op terug”
“Nee”
“Nee?”
“Nee! Dat is nergens voor nodig”
“Ik vind het wel fijn dat ik kan vragen naar degene die mij deze toezegging doet”
"Wij hebben slechte ervaringen met het noemen van een naam”
“Mag ik echt uw naam niet?”
“Nee!”
De volgende dag meld ik me bij de klantenservice.
“Met wie heeft u dit afgesproken?”
“Met een collega die haar naam niet wilde zeggen”
“Ik weet niets van een gereduceerd tarief”
“De collega-die-haar-naam-niet-wilde-zeggen zei dat het geen probleem was”
“En u weet echt niet met wie u dit heeft afgesproken?”
“De collega-die-haar-naam-niet-wilde-zeggen zei dat ‘afdeling mode’ voldoende was”
“Oh..maar dan weet ik het”
De intercom klinkt:
"Mevrouw jansen, klantenservice a.u.b., Klantenservice, Mevrouw jansen”
En kijk daar komt de verkoopster-zonder-naam aangelopen.
“Dag mevrouw Jansen*”
*Omwille van de gerapporteerde slechte ervaringen is niet de echte naam gebruikt.
