zaterdag 4 oktober 2014

Jong geleerd, oud gedaan

Lederwarenatelier De Goudenknoop in de Spijkerboorsteeg
Terugkomfactor: zeker / misschien / nooit meer


Ik zoek een nieuw hengsel van mijn lederen reistas. De vorige is afgescheurd.
Dus stap ik een tassenatelier binnen voor hulp.

"Ik doe niet aan reparaties", antwoord de eigenaresse minzaam: "Ik ontwérp al deze tassen."
Oeps. Daar hebben we op de tenen van een kunstenares getrapt
"Verder in de straat zit zo'n turks winkeltje. Die doet dit soort dingen..."
Schuldbewust druipen we af.

Dat 'Turkse winkeltje' blijkt een knusse zaak vol prachtige tassen. Lederen tassen. De hele zaak toont, ademt en ruikt ernaar en inderdaad De Gulden Knoop doet wel aan reparatie. Met passie en vakmanschap zoekt de eigenaar naar passend materiaal en legt hij uit hoe hij het varkentje voor me gaat wassen. Ondertussen helpt zijn dochtertje bij het afrekenen van een andere klant, onder toeziend oog van vader. "Vergeet je niet iets?", "oh ja."

"STOP!! BLIJF STAAN!! NIET MEER BEWEGEN!!"
Verschrikt kijken de klanten vanuit het deurportaal om. Verlegen geeft het meisje hen een klein lederen etuitje. "Voor munten", legt de eigenaar uit en geeft een demonstratie.
"Hoeven we hier niet voor te betalen?"
"Nee", zegt het meisje, "omdat u klant bent"
"Dus het alarm gaat zo niet af?"
"Iedere klant krijgt hier een cadeau."


"Nou dan gaan we voortaan altijd naar deze winkel terug"

En wij ook!